Smartphones zijn niet meer weg te denken. De generatie die nu opgroeit weet niet beter dan dat een smartphone een soort van verlengd lichaamsdeel is, waardoor je ene arm wat langer is dan de ander. Dat is natuurlijk niet altijd zo geweest, zeker niet gezien mijn telefoonhistorie. Want doe deden we dat vroeger?
Het leven vóór de mobiele telefoon
Ik heb geen idee meer wanneer de mobiele telefonie nu echt zijn intrede deed, maar ik weet wel dat we in 1995 nog met piepers werkten. Hoogzwanger van de eerste had ik met de man codes afgesproken die ik zou doorgeven als de bevalling zich zou aandienen en hij dus als de sodemieter naar huis moest komen:
909: vliezen zijn gebroken
910: weeën zijn begonnen
911: bloedspoed, complete ontsluiting
912: laat maar, het kind is er al
Uiteraard bleek het achteraf helemaal niet nodig, want de bevalling kondigde zich ’s nachts én in het weekend aan – zul je altijd zien – maar meer dan dat, naast een vaste lijn natuurlijk, hadden we op dat moment nog niet.
Mobiele telefoon
Daarna diende de Nokia zich aan. Met een formaat waarmee je de telefoon alleen mee kon nemen als je een aanhanger achter je auto had, was dit een bizar iets. Bellen zonder vaste lijn, met kosten waar je misselijk van werd. Het zei mij nog allemaal vrij weinig. We zaten immers ook nog niet in het Internet tijdperk. Bovendien had ik het veel te druk met een pientere peuter aan mijn rokken en de tweede op komst.
Mijn telefoons
Mijn eerste telefoon was een afdankertje. Het was een Siemens C45, die al geen uitstekende antenne meer had. Behoorlijk vooruitstrevend voor die tijd. Je kon er covers voor kopen, waarbij my first mobile phone er weer spiksplinternieuw uitzag. Ook al zat ik wel te klooien met die verraderlijk kleine knopjes in combinatie met mijn hamerduim.
Sagem kwam op de markt. Mijn tweede mobieltje en mijn eerste die ik kon flippen. Nog steeds niet in kleur, maar dat was allemaal nog science fiction. Ik droomde zelfs nog in zwartwit. Ik bedoel maar.
Daarna kwam Samsung met de ladyphone. En dat was wat, jongens. Niet alleen had hij een kleurenscherm, maar hij bevatte ook Bluetooth. Wow. Oud-collega Esther van Out Mijn Keuken en ik hadden in die jaren vaak dezelfde telefoon en zo beschikten we ook over dit exemplaar. Op kantoor stuurden we ons eerste MP3’tje via Bluetooth naar elkaar. Duurde 3,5 uur.
De ladyphone werd ingewisseld voor de Samsung Soul. Een toestel dat je kon schuiven. Mooi dingetje, maar niet echt regenbestendig. Daarna kwam de Samsung Wave, die naar eigen zeggen de wereld versteld zou doen staan met het Bada-platform. Nooit wat van gemerkt. Dit was mijn eerste toestel met Touch Screen, waar ik erg aan moest wennen. Ik bleef maar naar iets zoeken om in te drukken.
Een nieuwe collega deed haar intrede in het pand en nam iets mee dat wij nog nooit hadden gezien: een iPhone. Nou jongens, dat was wat. Het was de eerste generatie, de oer-moeder van de iPhone X, maar we zaten te kijken naar het touchscreen alsof we water zagen branden.
iPhone
Dat was het begin van de iPhone mania. Een aantal heren op kantoor was er zeer gevoelig voor en dit mondde steevast uit in een wedstrijdje ver plassen. Bij het uitkomen van weer een nieuwe iPhone wisten we al dat ze de dag erna met hun nieuwe toestel op kantoor zouden verschijnen; de één met de iPhone 6, de ander uiteraard met de iPhone 6 Plus. Als een mannelijke paradijsvogel, met de nodige compensatiedrang. Ik werk er inmiddels al een aantal jaren niet meer, maar ik weet zeker dat ze daags na bekendmaking van de nieuwste Apple telefoon, al zwetend bezig waren met de iPhone X bestellen.
Ik ben zelf niet het type dat de nieuwste telefoon moet en zal hebben. Begrijp me niet verkeerd: ik volg de technologie op de voet, maar wat niet kan, dat kan – nog – niet. Zo ben ik ook heel blij met mijn iPhone waar altijd minstens een generatie tussen zit. Mijn abonnement loopt pas ergens volgend jaar af, dus tegen die tijd zal het wel iets meer gaan kriebelen met betrekking tot een iPhone X. Voorlopig voldoet mijn iPhone 6 nog dikke prima!
Wat was jouw eerste mobiele telefoon?
Tutje.nl
(Dit artikel bevat gesponsorde content.)
Mijn eerste… O jeetje, ik heb geen idee welk merk dat was. Dat hij heel groot was op uitklapbaar, dat kan ik mij nog herinneren. Als wij oude detectives kijken vind ik het zo een gek gezicht dat zij geen smartphone hebben en dan later in de serie zie je ze met die strijkijzers in hun hand. Hoe deden wij dat vroeger als je ergens was? Vragen of je de telefoon mocht gebruiken. Of in een telefooncel je door al die dikke telefoonboeken worstelen als je een nummer zocht.
Ik zou echt niet meer zonder kunnen.
Weet je nog Shirl met d’r touchscreen die zich qua kleur aanpaste aan de tijd van de dag? Jaloers was ik man!
Oh ja zeg! Was ik al helemaal vergeten. Zij had toen echt de hippe shizzle. We hadden ook echt wel een leuk eiland toen.
Haha grappig hoe dat is veranderd in die tijd he? Ik begon met een ouderwetse gele telefoon. Het merk weet ik niet meer afgelopen week was op het nieuws dat 5% van de kinderen van 4 jaar als een smartphone hebben! Ik zie me Benthe komende zomer zeker nog geen iPhone geven
Haha ohhhh ik weet dat ook niet meer echt! Volgens mij een rode klaptelefoon, die eerst van mijn zus was.
Het was er eentje van Siemens, model nummer weet ik niet meer! Heb hem denk ik nog wel liggen.
* Laura heeft onlangs geplaatst: Onlangs Bekeken Films En Series #2 Eindelijk Stranger Things Gezien!
haha, een Swing telefoon, IN HET GEEL!!!!! #SOWRONG.
HAHAHA. iK had een zilvergrijze motorola van 30 kilo. En ook nog een postbank telefoon, hahaahahahaa. Wat een dingen 😛
* marleen heeft onlangs geplaatst: Preisoep met rookworst en uitgebakken spekjes – RECEPT
Haha, geweldig! Mijn eerste was de Pocketline Swing van KPN. En daarna een 3210, 3310 en 6510 van Nokia. Daarna de V200 van Samsung (zo’n klaptelefoon) en na het fiasco met een LG (waar ik inmiddels wel helemaal fan van ben) ging ik naar Blackberry. Daar heb ik er flink wat van versleten (en ik mis ze nog elke dag, ha, lang leve dat prachtige toetsenbord). Al flink vaak gewisseld tussen iPhone en wat anders, en nu heb ik gelukkig zakelijk een iPhone, waardoor ik privé mijn geliefde LG kan blijven behouden.
Mijn eerste was een baby blauwe Pocketline Swing, haha! Weet ik nog zo goed. Ineens had ik een smsje. EEN SMS? Wist ik veel wat dat was.. een berichtje van een vriendin met iets als: hé cool hè nu kunnen we berichtjes naar elkaar sturen. Kostte natuurlijk bakken met geld.
Mijn eerste telefoon was net zoals Mariska hierboven de KPN swing 🙂 Zo leuk!! En dan in de school pauze gratis 0800 nummers bellen. whahaha ernstig he.
Ik had een Sony. Die leek meer op een walkie talkie dan op een telefoon. En trots dat ik er op was.
Ik heb pas sinds 4 jaar een telefoon, de samsung s3. Tot die tijd prima zonder gekund maar nu wel noodzakelijk vanwege werk in de thuiszorg. Mijn vriend heeft vorig jaar de oude nokia van zijn vader overgenomen die hij alsnog de helft van de tijd vergeet mee te nemen of op te laden dus die is al helemaal niet hip
Ik vind daar werkelijk niks mis mee. Het leven zonder smartphone was zo slecht nog niet. Betrap mezelf er ook vaak op dat ik vaker dan goed is met mijn telefoon bezig ben. En ik vind een Nokia in deze tijd heel erg hipster, dus je vriend is een held! 🙂
Leuk artikel 😉
De eerste telefoon van mij was er een die bijna iedereen had.
Xoxo